کلیپی در فضای مجازی در حال گشتن است که در آن یک از مجریان خانم تلویزیون در حال گفتن جمله ای با این فحوا است: "اگر کسی اعتقاد ندارد؛ جمع کند از ایران برود، برود همان جایی که رفاه و ." دیدن این کلیپ از این خانم با تفکر انحصارطلب که دچار تکبر عبودیت است و فکر می کند در خاکی که مردمانش روزی آزاد اندیش ترین مردم جهان بودند، دیگر جایی برای افراد با تفکر متفاوت نیست؛ افرادی که اعتقادی به بت های این خانم ندارند و صد البته بیشتر آنان در نزد خداوند رحمان و رحیم عزیزتر از این خانم و هم قطارانش هستند، دوباره دلم را به درد آورد و با شنیدن دوباره این ابیات از مرحوم فریدون مشیری ، چشمانم پر از اشک شد.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم،نمی دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره گی ها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت
درباره این سایت