اگرچه دلم می خواد به جای این همه پرداختن به صورت مساله، قدری هم به راه حل ها بیاندیشم و آنها را اینجا بنویسم؛ ولی باز برمی گردم به همان نقطه اول. انگار عمده ما مانده در وطن ها سوزنمان گیر کرده روی مسائل خرد و کلان و حاضر نیست ذره ای به سمت حل مساله حرکت کند.
مدتی است که در یکی از موسسات زبان شهر راز مشغول به زبان آموزی شده ام. بچه های کلاس عمدتا یک دهه و بیشتر از من فاصله دارند. اتفاقا خانمی نیز هم کلاسمان است که از لحاظ سنی، حکم مادر من را دارد ولی ماشاالله از روحیه چیزی کم ندارد. خانم ع هر سه فرزند دهه شصتی خود را به خارج از کشور فرستاده ؛ خود و همسرش همین جا مشغول به زندگی هستند. از بچه های کلاس هم حداقل 80% کلاس در فکر و تلاش برای مهاجرت هستند. نگاهشان که می کنی همگی پاک و دوست داشتنی هستند ولی جایگاه مناسب خود را در جامعه ندارد. مهشید و حامد امروز 30 سال سن دارند اما بخاطر اینکه از نخبگان فیزیک هستند جایی در جامعه عقب مانده ما ندارند و ناچار در فکر رفتن. علی مهندسی کشاورزی دانشگاه شیراز خوانده، مغازه موبایل دارد ولی کارش او را اقناع نمی کند. جواد ارشد عمران دانشگاه شیراز است اما از بس که بچه منظمی است ،گروه خونی اش به این همه آشفتگی این جامعه نمی خورد و مدام دل خون است. و .
اعاظم این جامعه دم به ساعت ، مردمان را دعوت به امید می کنند در حالیکه درک نمی کنند در این وانفسای اقتصادی و فرهنگی، این جوانانی که باید امروز پله اول مازلو را پشت سر گذاشته و زندگی مشترکشان سرو سامان گرفته باشد، چطور و با چه منطقی بایستی امیدوار باشند. به جرات می توان گفت این حضرات بهمراه اعوان و انصارشان در توهمی به سر می برند که به پایان رسیدن آن حکم معجزه را دارد.
از اعوان و انصارشان هم یادی بکنم. چند روز پیش یکی از بانوان بسیار محجبه حوزی( که از شباهت حجاب خودم با برخی از اینها گهگاه حالم بد می شود) به اتفاق دو فرزندش مشغول خرید لوازم التحریر بودند. حاجیه خانم که سن و سالش به دهه شصتی ها می برد، ناگهان در مقابل این گفته مغازه دار که مدادتراش ایرانی نداریم برآشفت و گفت : خانم ما موشک می سازیم آن وقت مداد تراش پیش افتاده را تولید نمی کنیم. عرصه بهم تنگ شد، بهش گفتم خانم ما موشک را از چین و روسیه می آوریم و مهندسی مع می کنیم که هنری محسوب نمی شود. با نگاه عاقل اندر سفیه به من گفت: خانم ما پهباد امریکایی ها را به زمین می نشانیم. می دانی چه دانشی می خواهد این کار؟ در چشمانش زل زدم و گفتم به نظرت آدمی که چشم و ابرو و بینی قشنگی داشته باشه ، اما دهان خیلی گنده و گوشهای دراز ، آدم زیباییه ؟ با اکراه گفت نه، گفتم حکایت موشک و پهباد و مداد تراش و پاک کن هم برای ما همینه. کشوری با این سطح از افراط و تفریط، کشور متعادلی نیست و یک جای کارش می لنگه. اون وقت تو برای همین پیش افتاده ها باید دست به دامان شرقی و غربی شوی خانم.
و باز مثل همیشه؛ خدایا این کوته نظران و دلسوزان فارغ از اندیشه کی می خواهند سر عقل بیایند و چند بعدی به موضوعات بنگرند؟؟
خانم ,ها ,هم ,نمی ,ولی ,جامعه ,خانم ما ,های کلاس ,بچه های ,خود را ,دهه شصتی
درباره این سایت